رویکردی نو در پیاده سازی الگوریتمهای ساده سازی هندسی عوارض خطی با هدف کنترل بر میزان ساده سازی
|
امیر غلامی ، ابوالفضل قنبری* ، ندا کفاش چرندابی |
دانشگاه تبریز |
|
چکیده: (227 مشاهده) |
سادهسازی هندسی عوارض خطی از اوایل سال 1900 میلادی مورد توجه جغرافیدانان و کارتوگرافها قرار گرفت و با گذشت زمان و افزایش حجم تولید دادهها، بر اهمیت آن افزوده شد. اکثر الگوریتمهای ارائه شده توسط محققان مختلف، بر مبنای حد آستانه عمل میکنند و کنترل خاصی بر میزان حجم سادهسازی هندسی ندارند. بدین ترتیب در این تحقیق، رویکردی ارائه شد که توسط آن میتوان بدون آزمون و خطا، درصد یا تعداد کاهش نقاط اولیه عارضه خطی را تعیین نمود. این رویکرد به عنوان نمونه بر روی دو الگوریتم داگلاس-پوکر (DP) و ویسوالینگام-وایعت (VW) با هدف انتخاب برترین نقاط به تعداد دلخواه (n) پیاده شد و نتایج به دست آمده از آن توسط سه داده مختلف مورد ارزیابی قرار گرفت که نشان داد، هر یک از الگوریتمهای پیشنهادی میتواند 80 درصد از نقاط انتخابی توسط کارشناس نقشه بردار در برداشت عرصهی یک زمین کشاورزی را با دقت 68/98 درصدی در محاسبه مساحت و خطای 95 سانتیمتری در تعیین موقعیت مطلق، به درستی انتخاب کند.
نتایج بررسی کیفیت سادهسازی توسط الگوریتمهای پیشنهادی مبتنی بر DP و VW، بر اساس سه شاخص مختلف، نشان میدهد که متوسط خطا توسط پلیگونهای اسلایور، درصد شباهت انحنای متوسط و درصد شباهت تندی زوایا برای 10، 30، 50، 70 و 90 درصد سادهسازی بر روی چهارده خط سیر جمع آوری شده، برای الگوریتم مبتنی بر DP به ترتیب برابر 50/0، 30/72 و 85/71 و برای الگوریتم مبتنی بر VW به ترتیب برابر 45/0، 34/70 و 84/69 بوده است.
همچنین نشان داده شده است که حتی با بهینهسازی مقدار حد آستانه الگوریتمهای DP و VW، توسط الگوریتم بهینهسازی ژنتیک، خطای نسبی آنها در انتخاب برترین نقاط به تعداد مشخص، به صورت میانگین برای 14 خط سیر جمع آوری شده، به ترتیب 212/38 و 228/40 درصد بیشتر از الگوریتمهای پیشنهادی تحقیق در مدت زمان پردازشی برابر خواهد بود. |
|
واژههای کلیدی: سادهسازی هندسی، عارضه خطی، خط سیر. |
|
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
سیستمهای اطلاعات مکانی (عمومی) دریافت: 1403/5/5 | پذیرش: 1403/8/23 | انتشار الکترونیک پیش از انتشار نهایی: 1403/9/12
|
|
|
|
|
ارسال پیام به نویسنده مسئول |
|