تعیین موقعیت در محیط شبکه مستلزم فرایندی است که بتواند مختصات خام به‌دست آمده از حسگرهای موقعیت‌یابی را بر روی یال‌های آن شبکه تصویر نماید. این فرایند به تناظریابی نقشه موسوم است. لزوم وجود چنین فرایندی ناشی از وجود خطای ناگزیر در تعیین موقعیت کاربر و نقشه‌ی شبکه‌ی راه‌ها می‌باشد. از این رو انجام تناظریابی برای موقعیت اشیاء متحرک به روی شبکه‌ای که در درون آن واقع شده‌اند، لازمه‌ی ارائه‌ی هر سرویس مکان‌مبنا در محیط شبکه می‌باشد. تا کنون، برای این منظور الگوریتم‌های مختلفی توسعه داده شده‌اند. در این مقاله ابتدا مروری کوتاه بر انواع تناظریابی هندسی که پایه‌ای‌ترین نوع تناظریابی است، صورت می‌گیرد. سپس یک الگوریتم تناظریابی امتیاز محور ارائه و وزن پارامترهای استفاده شده در آن در هر مرحله به روش تجربی بهینه‌سازی می‌شود. در الگوریتم پیشنهادی، از سه مؤلفه‌‌ی فاصله، همسویی، و موقعیت نسبی به‌عنوان متغیر‌های ورودی به فرایند تناظریابی استفاده می‌شود. برای متغیر موقعیت نسبی چهار فرم مدل‌سازی مختلف صورت گرفته است و با مقایسه‌ی نتایج حاصل از هر یک، مدل 'زاویه‌ی مقابل' به‌عنوان مدل بهینه مورد شناسایی قرار می‌گیرد. مقایسه‌ای بین عملکرد الگوریتم تناظریابی پیشنهادی با الگوریتم‌های تناظریابی هم تراز از نظر پیچیدگی صورت پذیرفت که حاکی از برتری نسبی الگوریتم پیشنهادی در این مطالعه بود. در ارزیابی انجام شده، این الگوریتم در ۵/۹۵ درصد موارد تناظریابی، مسیر حرکت وسیله نقلیه را به درستی شناسایی می‌کند.
